W piątek, 26 maja odbyła się uroczystość nadania imienia ppłk. Adama Borysa pseudonim „Pług” skwerowi przy Szkole Podstawowej nr 9 w Gnieźnie. Pamiątkowy obelisk odsłonił Hubert Borys, syn Adama Borysa i prezydent Tomasz Budasz.
**Gości oraz społeczność szkolną powitała Arleta Wojdanowicz, dyrektor Szkoły Podstawowej nr 9. – Społeczność szkolna obok historycznej postaci patrona szkoły Mieszka I zyskuje kolejnego patrona, bohatera historii współczesnej, podpułkownika Adama Borysa. Z wielką radością przyjmujemy spuściznę dowódcy AK i wpisujemy tę postać w karty historii szkoły. Czujemy się zaszczyceni i jednocześnie zobowiązani do dbałości o pamięć dowódcy Batalionu Parasol. Od dziś nowy skwer będzie już zawsze przypominał, że pamięć o ludziach niezłomnych to nasz obywatelski obowiązek – powiedziała dyrektor A. Wojdanowicz. Podczas uroczystości pamiątkowy obelisk odsłonił prezydent T. Budasz i Hubert Borys, syn Adama Borysa, który również opowiedział harcerzom i młodzieży biorącej udział w uroczystości trudną historię swojego ojca.. Przybyli na uroczystość m.in. parlamentarzyści, samorządowcy, harcerze, młodzież szkolna, wojsko, w tym żołnierze z Jednostki Wojskowej Agat z Gliwic oraz z Zespołu Bojowego C Jednostki Wojskowej Komandosów z Lublińca złożyli wiązanki kwiatów pod obeliskiem. Po uroczystości odbył się w Bibliotece Publicznej Miasta Gniezna wernisaż wystawy poświęcony Adamowi Borysowi, a w godzinach popołudniowych na dziedzińcu szkolnym odbyło się wspólne śpiewanie pieśni powstańczych. Adam Borys urodził się 10 grudnia 1909 roku w Niechanowie. Uczęszczał do Gimnazjum im. B. Chrobrego (dzisiejszego I LO) w Gnieźnie, gdzie należał również do drużyny harcerskiej. We wrześniu 1939 roku został przydzielony do Ośrodka Zapasowego Artylerii nr 7 w Kielcach. Od 1 kwietnia 1943 roku pełnił funkcję zastępcy dowódcy największego z oddziałówdyspozycyjnych Kedywu Komendy Głównej AK „Motor 30”. W czasie powstania warszawskiego Adam Borys dowodził batalionem „Parasol” walczącym na Woli, w składzie zgrupowania „Radosław”. Tam 6 sierpnia został ciężko raniony w rękę przez niemieckiego snajpera. Przeszedł dwie operacje, nie zgodził się na amputację ręki, która do końca życia pozostała bezwładna. Aresztowany w lipcu 1945 roku przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego, został zwolniony dwa miesiące później na mocy amnestii. Odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych. Zmarł 27 sierpnia 1986 roku w Witkowie. (bk)
**
**
**
